Autobahn is een ontwerpstudio uit Utrecht. Eigenaren en ontwerpers Maarten Dullemeijer en Rob Stolte hebben commerciële en zelf-geïnitieerde projecten gepresenteerd met tentoonstellingen in China, Spanje, België, Peru en Nederland. Naast het werken voor klanten ontwikkelen de twee altijd autonome projecten, zoals FreshFonts: lettertypen gemaakt van tandpasta (Heldentica), ketchup (Tomatica) en haargel (Gelvetica), een typografie-quiz en een duurzaamheidsplatform voor ontwerpers. Hun werk is onder andere bekroond met zes European Design Awards.
Het initiatief voor A is van Os is ontstaan vanuit het gedachtegoed van Autobahn: tekst is beeld. Tekst kan zowel een illustratie als een informatiedrager zijn. De lezer kan dan beslissen: ‘Moet ik de tekst lezen of naar de afbeelding kijken?’ We kunnen namelijk niet tegelijk een tekst lezen en naar een afbeelding kijken. Autobahn noemt dit Prettige Verwarring en speelt hiermee in hun ontwerpen. Toen het zoontje van Stolte op vierjarige leeftijd letters begon te tekenen, was de beslissing snel genomen om een kinderboek te maken. Omdat iedereen die leert schrijven moet weten waar onze letters vandaan komen. En dat A helemaal niet van Aap is, maar van Os!
Bette Westera schrijft gedichten, liedjes, verhalen en informatieve boeken voor kinderen. Doodgewoon (Gottmer, 2014) werd bekroond met de Woutertje Pieterse Prijs, de Gouden Griffel en de Gouden Poëziemedaille. Andere bekende boeken van Bette zijn Alle hens aan dek, Held op sokken, Arme Rijk (een lees- en luistersprookje) en Was de aarde vroeger plat? Samen met gitarist Diederik van Essel geeft Bette muzikale voorstellingen bij haar boeken.
‘Schrijf alleen over dingen waar je verstand van hebt,’ zegt Bette op haar website. ‘Zelfs voor een helemaal zelfverzonnen verhaal over piraten of cowboys moet je iets van piraten of cowboys weten.’ Toen Autobahn haar vroeg de tekst te schrijven voor een boek over het ontstaan van ons alfabet lapte ze die zelfgeschreven regel aan haar laars. Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk wel dat ik het kan, besloot ze, geheel in de geest van Pippi Langkous. En ze begon te schrijven over iets waarvan ze nog maar heel weinig wist. Niet meteen met succes, maar gelukkig stond Egyptoloog Ben Haring van de Universiteit Leiden haar terzijde. Inmiddels is ze een heel stuk wijzer!